Jestem dumny...

Coś innego. Nie wiem czy się spodoba. Dziękuję za wszystkie komentarze kochani, dopingują moja wenę! Skorupka i Prada też komentujcie :P
Polecam do tej miniaturki posłuchać tej o to piosenki: Daj mi siłe

Cóż czytajcie i zostawiajcie opinię.
A może jakieś pomysły na parringi ?Zapraszam tutaj: Departament...

Na dworze dzisiaj czuć chłód

Taki jak od ciebie często czuć

Na trawie nie ma szronu, ale w sercu jest lód

W szklankach jest lód, który topi się na samą myśl

Wokół jest zimno, a tak bardzo chce się pić

Zgniłe liście na asfalcie pod podeszwą

Coś, co kwitnie miedzy nami musi rosnąć, nie odchodzić w przeszłość

Tak jak zieleń w liściach, które teraz depczę

Jeszcze niedawno słyszałem, ze kwitną pięknie

Te kwiaty, po których nie zostały nawet płatki

Czuję się jak małe dziecko, które zabierasz od matki

Jestem zagubiony czegoś więcej chce doświadczyć

A temperatura spada i wychładza mój organizm

Niebo gładki jak tafla jeziora

Na niej statki

Rzadko bujam w obłokach wiec rzadko widzę gwiazdy

Rzadko mówię rzeczy, które chcesz usłyszeć

Daj mi iskrę zobaczymy czy mam jeszcze siłę

Zimą wszystko wygląda inaczej. To uczucie, przy którym ty płaczesz i ja płaczę. Spacer po parku w zimny wieczór nie jest dobrym pomysłem. Ale teraz mnie to nie interesuje. Nie ma ciebie, więc nie ma sensu o siebie dbać.Straciłem rodzinę. Straciłem ciebie, siostrzyczko. Idę nie patrząc po czym chodzę i gdzie zmierzam. Jestem zagubiony, ale przecież ślizgoni nie odczuwają, nie mówią o tym głośno, uczucia są wstydliwe, gryfońskie. To ty mnie uczyłaś, ze mimo wszystko świat jest piękny. To świat mi ciebie zabrał. Cudowna optymisto, o zadartym charakterze i chropowatym sercu. Dopuściłaś mnie do siebie, pod swoją skorupę, pod którą było tak cudownie miękko i ciepło. Nigdy nie myślałem, że stracę ciebie Pan. Byłem i będę z ciebie dumny. Przepraszam, że nie rzuciłem nałogu, tego mugolskiego gówna. Tęsknie.
Teodor Nott nie czuł łez i nikotyny. Zamknął się w skorupie. Nie czuł już nic. Zbrakło mu iskry.

Jak istnieje drugi brzeg,

Poza życiem miejsce,

To chcę policzyć do trzech,

I nie być już tu gdzie jestem,

Chcę wrzucić niższy bieg,

Odrzucić presję,

Chcę wziąć wdech,

A gdy go wezmę,

Potem wziąć Cię gdzieś,

Gdzie pachnie deszczem,

Lecz nie pada,

Czas tam też jest,

Lecz nie ma tam wskazówek zegara,

Które pchają Cię i pchają nadal.

Chcę nie widzieć więcej przemocy i zła,

Złych emocji, które chcą mnie przemoczyć do cna,

Nie chcę niemocy, po czym tego poczucia,

Że brak reakcji porzuca mnie w świat wyobraźni,

Dosyć mam życia na brzegach fantazji,

Nocy pustych i samotnych, tak

Że nie wiesz ile emocji nam uciekło,

No i ja też nie wiem,

Życie tu to czasem piekło, nie wiem jak jest w niebie,

Znowu czuję wielką wściekłość, bo nie ma tu Ciebie...

Nigdy nie myślałem, że cię stracę, byłaś moją opoką, drugim brzegiem, tarczą i odskocznią. Jedyna nie wywierałaś na mnie presji. Rozumiałaś mnie jak nikt inny. Czas nie liczył się, kiedy spędzaliśmy go razem. Wiesz, że kiedyś myślałem, że masz twarz mopsa? Ha! Jesteś jedną z piękniejszych kobiet świata. Byłaś. Jak to brzmi. Byłaś, byłaś, byłaś! Jak mogłaś mnie zostawić!  Wiesz, dawno nie czułem się tak bezradny. Przy tobie się otworzyłem, znałaś drogę do mojego serca. Twoja dobroć wniknęła w moją najczystszą krew. Teraz wszystko będzie puste i samotne. Przeżyłem to piekło dla ciebie. Ty nie zrobiłaś tego dla mnie. Nie wiem czy Ci wybaczę, Pan. Nikt mnie już nie popchnie do przodu, a ja straciłem swoją zażartość i dążenie do celu mimo wszystko. Kiedyś myślałem, że  będziesz moją dziewczyną, żoną, bo tak chcieli nasi rodzice. Ale byłaś moją siostrą, jedyną i najlepszą jaką miałem. Jestem dumny, że dostąpił mnie ten zaszczyt. Kocham cię. Opiekuj się mną z góry.
Po policzkach Dracona Malfoya płyną potok łez, łez, których nawet nie czuł.

Chciałem Twojego szczęścia i Ty widzisz to pewnie

Skończę w częściach, myśląc, ze Ty nie widzisz go we mnie

Miałem się nie angażować, ale wiecznie to robię

Tak jak Góral chciałem dać Ci co najlepsze mam w sobie

Może dałem Ci za wiele, cieszyłem się każdą chwila

Albo za mocno w to wszedłem, i może to Cie speszyło

Może to mnie zgubiło, zrobiłem Ci mętlik w głowie

Ale nie potrafiłem się oddać temu w połowie

I nie żałuje żadnej chwili spędzonej z Tobą

Za to żałuję każdej spędzonej bez Ciebie

Jesteś gdzieś, ja umieram wiedząc, ze mnie nie ma obok

I nie mam pojęcia, czemu to miało taki przebieg

Oglądaliśmy horrory, żaden nie był koszmarem

Normalnie bym się zesrał, lecz przy Tobie się nie bałem

Ale odczuwam horror, dzisiaj, tutaj, teraz

Bo nie ma Ciebie obok, i boję się jak cholera!

Wiesz, Pansy, nigdy nie myślałem, że przejdę z jednego piekła w drugie. Kochanie byłaś moim słońcem, nadzieją. A teraz ciebie nie ma. Wiem, że miałem nie czuć, nie angażować się. Ale tak bardzo chciałem twojego, naszego szczęścia. A teraz zostałem z tym wszystkim sam. Z planami na przyszłość, z niedojedzonymi pasztecikami. Niewypitą ognistą i twoim ulubionym burbonem. Jak mogłaś mi to zrobić kociaku!? Żałuje każdej utraconej chwili. Każdego momentu spędzonego bez ciebie. Wiesz, przed oczami mam ciągle to co robiliśmy. Na ustach czuje te ciepłe, miękkie twoje. Stwarzałaś świetne pozory. Byłaś wredna i opryskliwa, nigdy sztucznie miła. Pamiętasz te spacery, na których mówiłaś jak bardzo kochasz naturę? Tak bardzo chciałaś zrealizować wszystkie marzenia. Prawie się nam to udało! Gdybyś tylko została... Pamiętam jak twoja łagodność i zabawność ucierpiała, kiedy dowiedziałaś się, że Czarny Pan zabił twoich rodziców i mała siostrzyczkę. Twoja inteligencja i wszechstronność, perfekcjonizm we wszystkim co robiłaś. Te wątpliwości dotyczące urody. Byłaś słodka i piękna, wstydziłaś się tego, kreowałaś się na damę z niewyparzonym językiem, zołzę. Nigdy nie zapomnę o twoich pasjach: książki, pisanie, motory... pamiętam jak się zaskoczyłem kiedy dowiedziałem się o tym, ze lubisz jednośladowce i to nie byle jakie. Chciałem ci kupić suzuki wiesz? Te mugolskie, niewiarygodnie niebezpieczne sprzęty czyniły cię szczęśliwą jak mnie miotły. Tęsknie za twoim uśmiechem, włosami opadającymi na moją klatkę, dłońmi, iskierkami w oczach. Tęsknie za wszystkim. Jestem dumny, że byłem, jestem twoim narzeczonym. Kocham Cię.
Blaise Zabini poczuł jak jego serce pękło na miliony kawałków, odczuwał strach i łzy, palące łzy niezaspokojonej i nieugaszonej tęsknoty.

Mam problem… generalnie mam ich sporo

Bo od dawna „żyć spokojnie” to oksymoron

W kraju gdzie rozwiązać się ciężej niż supeł

Wiem, nie zmienię nic, kurwa… super

Zdrowie mi siada, to trochę śmieszne

Jak myślę ile lat powinienem mieć przed sobą jeszcze

I chyba mam to w dupie

Nie chcę hajsu, zdrowia i tak nie kupię

I coraz częściej widzę strach stojąc przed lustrem

Skaczę za marzeniami i spadam w pustkę

Podobno jestem twardy jak skała

Podobno… Podobno taka jedna mnie kochała

Nie chcę już ślepo wierzyć i ślepo ufać

Uczę się jak przeżyć i co zrobić by nie upaść

Nigdy nie chciałem ci mówić o tym, że tracę nadzieję

Na lepsze jutro, co teraz ze mnie za facet ?

Parkinson, byłaś dla mnie kimś takim jak Hermiona, tylko Hermiona, ona... została, a ty odeszłaś. Myślałem, że cię nienawidziłem, cóż byłem w błędzie. Ludzie mogą popełniać błędy, Wybraniec również. Połączyła nas pasja. Nigdy nie zapomnę zdziwienia, które wypłynęło na moją twarz, gdy spotkałem cię na torze. Myślałem, że mam omamy. Czystejkrwi ślizgonka, przyjaciółka Malfoy'a na torze z motorem, ściga się! Takich rzeczy się nie zapomina. Pamiętam twój złośliwy uśmieszek, który pojawił się kiedy tylko mnie zobaczyłaś. Byłaś piękna w skórze i czarnych włosach. Wydawałaś się być stworzona dla swojej hondy. Z tobą przegrałem wyścig, jedyny, który kiedykolwiek przegrałem! Nie spodziewałem się tego. Wiesz... brakuje mi ciebie. Twojej zadziorności, zawziętości, odwagi (zabiłabyś mnie za wymienienie tej cechy), podziwiałem twoją zołzowatość, bycie sobą.  Zostawiłaś nas tak młodo, Pansy. Jak mogłaś? Nigdy nie myślałem, że to ty umrzesz. Powinnaś przeżyć to piekło. Jestem dumny, że mogłem być twoim przyjacielem, że mogłem cię  prowadzić, doradzać ci. Że pytałaś mnie o radę. Tęsknie za tobą. Czuje te łzy na kartce wiesz? Ty nigdy nie płakałaś Pan, byłaś twarda. Nie powinnaś teraz być tam... Opiekuj się nami.

Czterej byli uczniowie Hogwartu spalili swoje listy do zmarłej Pansy Parkinson. Wszyscy za nią tęsknili. Spojrzeli na siebie i zostawili Blaise'a przy grobie ukochanej. Sami odeszli topić smutki w Ognistej i burbonie, ostatnim co po niej pozostało. Trzech facetów w czerni odeszło pozostawiając za sobą biały grób i czwartego towarzysza pogrążonego w rozpaczy.